Net zoals elk mens dingen onderneemt teneinde inzicht te krijgen in hoe het leven werkt, geldt ook dat we soms zaken krijgen aangereikt; bijna zonder dat we er iets voor hoeven doen.
Zo kan het ook gebeuren dat een hele planeet een nieuw verhaal krijgt aangereikt, iets wat een verrassend nieuw perspectief werpt op wie of wat we zijn. Het in 1955 verschenen Urantia Boek is zo’n nieuw verhaal.
In deze ‘nieuwe tijd’ heeft ook de wetenschap zich inmiddels gezet aan de grote vragen : Zijn we alleen ? Wat doen we hier ? Is er een hogere zin ? Hoe moeten we deze verschillende invloeden interpreteren ?
Enerzijds de nijvere wetenschap, bij de gratie waarvan we steeds verder naar en dieper in het allergrootste en allerkleinste kunnen kijken. En anderzijds een bijzondere tekst die ons liefdevol meedeelt dat, net als wij mensenkinderen bij de geboorte een naam krijgen van onze ouders, we ooit als planeet een naam hebben ontvangen, namelijk Urantia.
Robert Zwemmer: robert zwemmer.nl/het-urantia-boek/1334674680, (1955) maakt sinds 2002 zowel studie van Het Urantia Boek als van het verschijnsel graancirkels en ontwikkelingen in wetenschap en cultuur die raken aan deze tekst.
Hij schreef wat gedichtenboekjes n.a.v. zijn studie, en vertelt meer over de uitdaging niet alleen de moderne wetenschap maar ook de grootse kennis die in Het Urantia Boek wordt uiteengezet een plaats te leren geven in de moderne, westerse cultuur. Zodat hopelijk een wat lichtere, speelsere en op termijn daardoor ook wat meer solide levensfilosofie ontstaat met betrekking tot de Bron waarvan we allen deel uitmaken.